Όλοι οι άνθρωποι έχουν σύνδρομα. Ανασφάλειες, πεποιθήσεις. Σχηματίζουν από νωρίς μία εικόνα για τον εαυτό τους, και ο τρόπος που τον αντιμετωπίζουν έχει να κάνει άμεσα με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι ίδιοι από το περιβάλλον τους. Η οπτική ματιά επίσης μέσα από την οποια εξετάζουμε τον κόσμο, έχει επιρροές ριζικές από τον οικγενειακό και τον κοινωνικό μας περίγυρο. Αυτό σημαίνει ότι η πραγματικότητα που μας περιβάλλει, δεν μπορεί να είναι αντικειμενική και πως κανείς μα κανείς δεν μπορεί να δει τον εαυτό του αλλά και εμάς τους ίδιους κάτω από το ίδιο πρίσμα.
Έχετε αναρωτηθεί γιατί συμπαθείτε ή δεν συμπαθείτε κάποιον; Όταν κάποιος σας τη δίνει στα νέρα ή σας προκαλεί αντιπάθεια έχετε ποτέ μπει στη διαδικασία να βρείτε το γιατί; Τι είναι αυτό που σας ενοχλεί σε εκείνον και γιατί σας γεννά αυτά τα αρνητικά συναισθήματα;
Δεν είναι πραγματικά αστείο το να μην συμπαθείτε κάποιον ενώ δεν τον ξέρετε καν; Ή μήπως δεν σας έχει συμβεί ποτέ να γνωρίσετε κάποιον και να αλλάξετε αμέσως την άποψη που είχατε σχηματίσει για εκείνον;........
Να θυμάστε ένα πράγμα. Ο κόσμος είμαστε εμείς. Αυτό που βλέπουμε, αυτό που ακούμε, αυτό που μας αρέσει, αυτό που δεν μας αρέσει, αυτό που κρίνουμε, αυτό που απορρίπτουμε, αυτό που θέλουμε, αυτό που φοβόμαστε, αυτό που δεχόμαστε, αυτό που μας ελκύει, αυτό που μας απωθεί, αυτό που μας ευχαριστεί , αυτό που μας λυπεί , αυτό που μας εκνευρίζει, αυτό που μας συγκινεί, αυτό που μας ταλαιπωρεί ,αυτό που μας νευριάζει είναι πάντα μέσα μας.
Όταν κάποιος μας φαίνεται αντιπαθής, είναι γιατί βλέπουμε σε αυτόν κομμάτια της εικόνας που έχουμε εμείς για τον εαυτο μας. Με απλά λόγια , βλέπουμε σε αυτόν εμάς, απλά δεν έχουμε το σθένος να δούμε κοιτώντας μέσα μας, πως διαθέτουμε όλα εκείνα τα απωθητικά στοιχεία που ωστόσο με ευκολία προβάλουμε στον άλλον.
« Ο τάδε είναι ψώνιο» « Η τάδε είναι επιθετική» « Δεν ξέρω γιατί αλλά μου τη δίνει το ότι είναι σνομπ» « Ο έτσι είναι εκνευριστικός» « Η αλλιώς είναι δήθεν».... τόσες και άλλες τόσες δηλώσεις γίνονται καθημερινά από εμάς όλους, για ανθρώπους που μας περιβάλλουν , που γνωρίζουμε ή που δεν ξέρουμε καν προσωπικά. Και όμως, τελικά, όλες αυτές και όλες οι άλλες δηλώσεις δεν αφορούν ποτέ τους γύρω μας, αλλά ο τελικός αποδέκτης είναι μόνο ο ίδιος μας ο εαυτός.
Το ιδιο συμβαίνει ακριβώς και με το πως ερμηνεύουμε τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι...
Σίγουρα θα σας έχει τύχει να νομίζετε ότι κάποιος άλλος έχει μία συγκεκριμένη άποψη για εσάς. Ότι δεν σας συμπαθεί, ότι σας θεωρεί κατώτερο, λιγότερο ικανό, κ.ά. Η εικόνα που πιστεύετε ότι έχουν οι άλλοι για εσάς, είναι ακριβώς η εικόνα που έχετε εσείς για τον ίδιο σας τον εαυτό. Ακόμα και αν κάποιος δηλώσει ξεκάθαρα ότι νιώθει κάπως αρνητικά για εσάς και σας αποδώσει μειωτικούς χαρακτηρισμούς, αν η εικόνα που έχετε για τον εαυτό σας είναι διαφορετική, τα σχόλια του είτε θα σας αφήσουν αδιάφορο είτε απλά θα τα δεχτείτε σαν δική του άποψη που δεν θα επηρεάσει όμως καθόλου τη δική σας σχέση μαζί του αλλά και με τον ίδιο σας τον εαυτό. Απλά να θυμάστε πως αυτό που νιώθουμε για εμάς τους ίδιους , είναι τόσο δυνατό και τόσο πηγαίο που το εκπέμπουμε και προς τα έξω. Αυτό που είμαστε, αυτό πλασάρουμε και στους άλλους, βοηθώντας τους να σχηματίσουν άποψη για εμάς και προτρέποντας τους να χαράξουν μία συγκεκριμένη συμπεριφορά απέναντι μας.
Λίγες σκόρπιες σκέψεις έκανα και τις μοιράζομαι μαζί σας, θέλοντας να καταλήξω στο εξής συμπέρασμα: Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας. Να τον σεβόμαστε και να πιστεύουμε σε αυτόν, ώστε να μπορούμε να είμαστε αρεστοί σε εμάς τους ίδιους. Αν το καταφέρουμε αυτό θα γίνουμε αρεστοί και στους άλλους. Από εκεί και πέρα, πάντα όταν κάποιος είτε μας ασκεί κριτική είτε μας λέει την γνώμη του για εμάς, δύο πράγματα συμβαίνουν: Μας αποκαλύπτει τον ίδιο του τον εαυτό, και μας φέρνει αντιμέτωπους και με τη δική μας αλήθεια. Και αυτό είναι τελικά που κάνει τις ανθρώπινες σχέσεις κάτι μαγικό. Η συνειδητοποίηση.
queen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου