Ναρκωτικά!

Αγαπητέ αναγνώστη,

Σήμερα η ημέρα είναι πολύ «βαριά» φορτισμένη καθώς θα μιλήσω για ένα θέμα που μαστίζει την νεολαία κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Θα μιλήσω λοιπόν για τα ναρκωτικά… ένα φλέγον ζήτημα που σίγουρα αφορά όλους μας.

Χθες είχα μια συζήτηση με ένα φίλο ο οποίος μου διηγήθηκε μια προσωπική του ιστορία… μια εξομολόγηση εκ βαθέων, χωρίς ταμπού. Κάποτε λοιπόν, είχε έναν φίλο(το όνομα δεν το αποκαλύπτω για ευνόητους λόγους) με τον οποίο έκανε παρέα από το δημοτικό, μαζί στις χαρές μαζί στις λύπες, αχώριστοι. Όταν πήγαιναν λύκειο, ο φίλος του έμπλεξε με περίεργες παρέες, πράγμα το οποίο δεν του άρεσε καθόλου… Ντύνονταν στα μαύρα, άκουγαν περίεργη μουσική και το κυριότερο, έπαιρναν ναρκωτικά. Ο φίλος μου πολλές φορές του είχε ζητήσει να μην κάνει παρέα μαζί τους γιατί φοβόταν πως θα καταλήξει σαν και αυτούς, μα άδικα.. δεν άκουγε κανέναν.

Τελικά, έγινε αυτό που φοβόταν.. το μυαλό του είχε θολώσει, κάθε μέρα βυθιζόταν όλο και περισσότερο στην δύνη των ναρκωτικών και αυτό τον σκότωνε σιγά-σιγά μα δεν το καταλάβαινε. Είχε ξεπεράσει πια κάθε όριο… ήταν έρμαιο της τύχης του, ώσπου συνέβη το μοιραίο, βρέθηκε νεκρός σε ένα παγκάκι. Βρέθηκε σε ένα πάρκο κοντά στο σπίτι του, και στο χέρι του κρατούσε μια σύριγγα. Η εικόνα αυτή δεν μπορεί να σβηστεί απ’ το μυαλό του ακόμα και σήμερα. «Είχα έναν φίλο και τον έχασα» μου είπε και κατέβασε το πρόσωπό του λυπημένος.

Ηθικό δίδαγμα λοιπόν, ποτέ μην μπλέκεις με παράξενες παρέες και ποτέ μα ποτέ μην δεχτείς να κάνεις χρήση ναρκωτικών… Μπορεί το κλισέ: «ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ» να ακούγεται χαζό, ωστόσο μπορεί να αποβεί μοιραίο. Και να θυμάσαι, το να λες όχι σε τέτοια ζητήματα δεν είναι άρνηση, είναι μαγκιά .Ελπίζω να μην σε «έριξα» ψυχολογικά...

Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την Παρασκευή φιλοξενώντας στην παρέα μας κάποιο ευχάριστο θέμα. Μέχρι τότε να είσαι καλά.

Ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση

Με εκτίμηση,

Harry Gi