Πέτρος Κωστόπουλος: Από ιδιοκτήτης της ΙΜΑΚΟ…υπάλληλος γραφείου!

Αληθινή ιστορία, την οποία πριν από λίγο καιρό ούτε ο ίδιος ο Πέτρος Κωστόπουλος δεν θα μπορούσε να πιστέψει. Ο ίδιος, μετα τα προβλήματα με την ΙΜΑΚΟ, εντάχθηκε στο δυναμικό του Αντ1 ως Special Advisor και μέσα από το pkool.gr εξιστορεί την εμπειρία του. Διαβάστε τι έγραψε:
«Για μένα η πτώχευση της ΙΜΑΚΟ ήταν, όπως είπα, σαν θάνατος ενός παιδιού μου...
. Το αποτέλεσμα ήταν να βρεθώ -εν πολλοίς είμαι ακόμα εκεί- σε μια κατάσταση ανασφάλειας, φόβου, κατάθλιψης και αβεβαιότητας. Όλο αυτό μαζί είχε σαν αποτέλεσμα -ανάμεσα σε όλα τα άλλα- και τον ευνουχισμό της σκέψης μου. Δεν μπορεί ο κόσμος να καίγεται και εσύ να γράφεις άρθρα στο pkool, παρότι τα αγαπάς περισσότερο απ’ οτιδήποτε έχεις κάνει τα τελευταία χρόνια. Έτσι το βούλωσα.», ξεκινάει το κείμενό του στο προσωπικό του site, συνεχίζοντας:
«Δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι, να σταθώ στα πόδια μου, -στην κυριολεξία όμως- θα μπορούσα και να γράψω; Για πολύ καιρό το βλέμμα ήταν απλανές απέναντι σε μια ανοιχτή οθόνη τηλεόρασης, η οποία δεν με ένοιαζε ούτε τι έπαιζε, ούτε ποιο κανάλι ήταν. Νομίζω ότι έρχεται ο καιρός σιγά, σιγά να ξαναζωντανέψουμε το pkool, όχι μόνο σαν μέσο προσωπικής έκφρασης, αλλά κυρίως σαν έναν ανδρικό site, όπως ήθελα να είναι από την αρχή. Πάντα είχα την αίσθηση ότι η εργασιοθεραπεία είναι το καλύτερο φάρμακο απέναντι σε πάσα νόσο και πάσα μαλακίαν. Άρχισα και να ξυπνάω, να ενεργοποιούμαι, όχι πάρα πολύ διότι μιας πτώχευσης μύρια έπονται για όποιον γνωρίζει».
Σχετικά με το τι ένιωσε όταν εισήλθε στο νέο του γραφείο, εξομολογείται ότι :«Αισθάνθηκα λίγο περίεργα μπαίνοντας σε ένα καινούριο γραφείο και άρχισα να φτιάχνω το χώρο που μου έδωσαν. Δεν έχω θέα αλλά δεν πειράζει. Θέλω να κολλήσω μια από αυτές τις παλιές κιτσάτες αφίσες της Καραϊβικής. Ξέρω ότι θα ‘ναι αλλιώς… Πρέπει να δίνεις αναφορά, να είσαι αποτελεσματικός, κάτι καλό να κάνεις για να αποδείξεις στους ανθρώπους που σε εμπιστεύτηκαν ότι άξιζε τον κόπο. Με λίγα λόγια, όπως την πάρεις έρχεται η ζωή. Από τα χαμηλά στα ψηλά, απ’ τα ψηλά στα χαμηλά και από κει όπου βγάλει ο δρόμος».