Μόνον όσοι δηλώσουν τις καταθέσεις που έστειλαν στην Ελβετία θα τις διασώσουν από την κατάσχεση, λένε τώρα στο υπουργείο Οικονομικών που θεωρούν θέμα χρόνου πλέον την υπογραφή μιας διακρατικής συμφωνίας –από την επόμενη εκλεγμένη κυβέρνηση- στα πρότυπα εκείνης που κυρώθηκε χθες από το ελβετικό κοινοβούλιο με την Αγγλία, τη Γερμανία και την Αυστρία.
Σύμφωνα με πληροφορίες του protothema.gr, η Αγγλία ζήτησε και πέτυχε με την συμφωνία αυτή να κατάσχεται από τις ελβετικές Αρχές και να της αποδίδεται το 34% από το σύνολο των καταθέσεων που προέρχονται από αγγλικές τράπεζες. Η Γερμανία και Αυστρία ζήτησαν να εισπράξουν μεγαλύτερο ποσοστό, έως και 41%.
Η Ελλάδα έχει έρθει ήδη σε συμφωνία για τα βασικά σημεία μιας τέτοιας σύμβασης με την Ελβετία, ζητώντας να εισπράξει το 28%-36% των κατατεθειμένων χρημάτων. Το ποσοστό ποικίλει ανάλογα με τους φορολογικές συντελεστές που ισχύουν στην κάθε χώρα.
Οι έτοιμες συμβάσεις της Αγγλίας και της Γερμανίας ανοίγουν το δρόμο για να διαμορφωθεί και το τελικό κείμενο της ελληνικής σύμβασης, αφού τα "key points" που ενδιαφέρουν τη χώρα μας έχουν ήδη συμφωνηθεί. Θα υπάρχουν όμως πιθανότατα και κάποιες «μικροδιαφορές», αφού επί παραδείγματι η ελληνική κυβέρνηση δεν συμφωνούσε ως τώρα να εισπράττει και η Ελβετία μια «προμήθεια» από τα ποσά που κατάσχονται (η «μίζα» που ζητούσε η Ελβετία υπολογιζόταν ως ποσοστό «τοις χιλίοις» από αυτά).
Η κατάσχεση στους λογαριασμούς της Ελβετίας θα υπολογίζεται εφάπαξ ("one off") για τα κεφάλαια αυτά, η χώρα μας όμως έχει ζητήσει να λάβει προκαταβολικά ποσοστό 5%-10%.
Αν ίσχυαν οι εκτιμήσεις για 600 δισ. ελληνικές καταθέσεις στην Ελβετία, η Ελλάδα θα ευελπιστούσε να εισπράξει 150-200 δισ. εκ των οποίων 10-20 δισ. ευρώ άμεσα. Στο οικονομικό επιτελείο όμως υπολογίζουν πως περίπου 2000 Έλληνες έχουν καταθέσεις άνω των 4.000.000 ευρώ στην Ελβετία, οπότε συνολικά πρέπει να κυμαίνονται σε 200 δισ. ευρώ.
Ποιοι θα χάσουν τα λεφτά τους
Δεν θεωρούνται πάντως εκ προοιμίου ύποπτες όλες αυτές οι καταθέσεις, αφού η διακίνηση επιτρέπεται νόμιμα. Όπως λένε μάλιστα στελέχη του ΣΔΟΕ, σε αντίθεση μάλιστα με τις αγγλικές ή γερμανικές καταθέσεις που θεωρούνταν γενικώς ασφαλείς και άρα η εξαγωγή τους στην Ελβετία υπέκρυπτε φοροαποφυγή, στη χώρα μας υπήρχαν μεγάλες περίοδοι αβεβαιότητος και αναταραχής (εμφύλιος, χούντα, οικονομικές κρίσεις) που ώθησαν κατά καιρούς πολλούς να βγάλουν νόμιμα λεφτά στο εξωτερικό για ασφάλεια, και όχι για να αποφύγουν την φορολόγηση και τυχόν ποινικές διώξεις για οικονομικά κλπ εγκλήματα (λαθρεμπόριο, ξέπλυμα μαύρου χρήματος κλπ).
Άρα όσοι δηλώσουν στην Ελλάδα ή την Ελβετία πως έχουν καταθέσεις εκεί, δεν θα υποστούν την παρακράτηση υπέρ του ελληνικού δημοσίου.
Όσοι όμως επιλέξουν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους και δεν δηλώσουν στην Ελλάδα ή την Ελβετία τα χρήματα που κατέχουν σε ελβετικές τράπεζες (πληρώνοντας σαν φόρο το 5% αν τα επαναφέρουν ή 8% αν τα διατηρήσουν στο εξωτερικό), τότε θα υποστούν κατάσχεση έως και 36%, που θα είναι το αντιστάθμισμα για τα μεγάλα ποσά που δεν φορολογήθηκαν ποτέ στη χώρα μας με συντελεστές που φτάνουν και το 45%. Η Ελβετία πάντως δεν θα μπορούσε να δεχθεί και μεγαλύτερα ποσοστά κράτησης, γιατί στο «παζάρι» λαμβάνεται υπ’ όψιν και ο ελβετικός φόρος.
Αν πάλι κάποιοι θελήσουν να μεταφέρουν τα χρήματά τους σε άλλες χώρες, είναι πια αργά γιατί οι ελβετικές Αρχές δέχτηκαν με τις συμφωνίες αυτές να κρατούν και να δίνουν στοιχεία και για όσους τα «φυγαδεύσανε» και από εκεί.
Το πρόβλημα όμως είναι πόσα τελικά χρήματα βρίσκονται πραγματικά σε τραπεζικούς λογαριασμούς ελβετικών τραπεζών. Είναι ενδεικτικό ότι εκτός από την νέα συμφωνία, με μια άλλη παλαιότερη σύμβαση (του 2005) η Ελλάδα εισπράττει από την Ελβετία κάθε χρόνο και ένα μέρος των τόκων των καταθέσεων.
Μέχρι το 2009 που τα ελβετικά επιτόκια καταθέσεων ήταν σχετικά υψηλά (περίπου 0,85% τότε) η Ελλάδα εισέπραττε ποσά της τάξεως των 9,5 εκατ. ευρώ ετησίως μόλις. Αν υπολογίσει δηλαδή κανείς πως το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο 75% του 35% των τόκων που κατέβαλαν οι ελβετικές τράπεζες, οι ελληνικές καταθέσεις που «έβλεπαν» οι Ελβετοί θα ήταν μόλις 5 δισ. ευρώ.
Στην πράξη όμως, αν τα χρήματα ήταν πχ σε θυρίδες, σε άτοκους λογαριασμούς ή άλλα τραπεζικά προϊόντα που δεν εμπίπτουν στο ορισμό της Σύμβασης για τις «τραπεζικές καταθέσεις», τότε η Ελλάδα δεν εισπράττει τίποτα από τα ποσά αυτά.
Υπάρχει και το ενδεχόμενο πάντως, τα λεφτά Ελλήνων να φτάσανε στην Ελβετία πχ από αγγλικές τράπεζες. Και στην περίπτωση αυτή η Σύμβαση με την Ελβετία προβλέπει ότι για καταθέσεις «μη κατοίκων» μιας χώρας (πχ της Αγγλίας), η Ελβετία δεν αποδίδει το 34% στη χώρα από όπου από όπου έγινε η κατάθεση, αλλά πρέπει να το αναζητήσει η χώρα κάτοικος της οποίας είναι ο φορολογούμενος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου