Νατάσα Θεοδωρίδου "Όταν κλείνει μια πόρτα, ανοίγει ένα παράθυρο"

Σε ένα χειμώνα κρίσης, η Νατάσα Θεοδωρίδου χώραγε όλη την Αθήνα στην «Άνοδο», καθαρτήριο στην ουσία, όπου οι
παρέες, ο κόσμος –ο κόσμος της– «στράγγιζε» τον πόνο του στα λαϊκά κουπλέ της. Τώρα είναι στην πατρίδα της, τη Θεσσαλονίκη. Και κάνει το ίδιο ακριβώς πράγμα....

Κατάλαβες εσύ την κρίση μέσα στα γεμάτα μαγαζιά που εμφανίζεσαι;
Αν την κατάλαβα! Την αισθάνομαι, τη ζω. Όμως εγώ λέω πως σε μια τέτοια περίοδο θα γίνει ξεκαθάρισμα. Θα φανούν αξίες. Θα αναδειχτεί η ουσία. Θα μάθουμε πολλά απ’ αυτή την κρίση και θα βγούμε καλύτεροι άνθρωποι. Πάντα, άλλωστε, όταν κλείνει μια πόρτα, ανοίγει ένα παράθυρο.

Πες μου για εκείνον το μυστηριώδη φαν σου στο μαγαζί, έλα...
Όλο το χειμώνα ερχόταν την ίδια ώρα, μόνος του, ένας κύριος. Καθόταν στο ίδιο τραπέζι, έπινε ένα ποτό, ήθελε όλα τα
λουλούδια και άκουγε ένα μόνο τραγούδι, το «Σωστό ή λάθος». Μετά έφευγε. Δεν έλειψε ούτε ένα βράδυ. Τι θα έκρυβε μέσα του, τι θα τον έτρωγε, ε;

Αγωνιάς για το μέλλον των παιδιών σου, τη ζωή τους; Θα ήθελες να φύγουν από τη χώρα, να ζήσουν στο εξωτερικό;
Αγωνιώ για το μέλλον τους, όπως κάθε γονιός. Όχι, δεν θέλω να ζήσουν έξω. Θα κάνουν τις προσπάθειές τους εδώ, όπως κάναμε όλοι, και η κρίση αυτή θα βγάλει και πιο υπευθύνους, καλύτερους ανθρώπους. Αγωνιώ και φροντίζω να έχουν μόρφωση. Ας δουλέψω εγώ παραπάνω, αρκεί να έχουν τα εργαλεία της γνώσης, τη δομή της σκέψης να αντιμετωπίσουν τη ζωή τους. Δεν έχω εγώ να τους δώσω εργοστάσια ή μαγαζιά για να συνεχίσουν μια επιχείρηση και να την πάνε πιο πάνω. Μόνο να οπλίσω τα παιδιά μου με γνώση μπορώ και εκεί επενδύω.
DOWN TOWN